1. Metoda wykrywania niskich odkształceń
Metoda wykrywania niskich naprężeń wykorzystuje mały młotek do uderzania w szczyt pala i odbiera sygnały fali naprężeń ze pala poprzez czujniki przymocowane do wierzchu pala. Reakcję dynamiczną układu pala-grunt bada się za pomocą teorii fal naprężeń, a zmierzone sygnały prędkości i częstotliwości są odwracane i analizowane w celu uzyskania integralności pala.
Zakres zastosowania: (1) Metoda wykrywania niskich odkształceń jest odpowiednia do określania integralności pali betonowych, takich jak pale wylewane na miejscu, pale prefabrykowane, pale z rur sprężonych, pale żwiru z popiołów cementowych itp.
(2) W procesie badania przy niskim odkształceniu, ze względu na takie czynniki, jak opór tarcia gruntu po stronie pala, tłumienie materiału pala i zmiany impedancji odcinka pala, zdolność i amplituda proces propagacji fali naprężeń będzie stopniowo zanikał. Często energia fali naprężeń całkowicie zanika zanim dotrze do dna pala, co powoduje niemożność wykrycia sygnału odbicia na dnie pala i określenia integralności całego pala. Zgodnie z rzeczywistymi doświadczeniami badawczymi, właściwsze jest ograniczenie długości mierzalnego pala do 50 m i średnicy fundamentu pala do 1,8 m.
2. Metoda wykrywania dużych odkształceń
Metoda wykrywania dużych odkształceń to metoda wykrywania integralności fundamentu pala i nośności pionowej pojedynczego pala. Metoda ta wykorzystuje ciężki młot o masie większej niż 10% masy pala lub większej niż 1% nośności pionowej pojedynczego pala, aby swobodnie opadać i uderzać w szczyt pala w celu uzyskania odpowiednich współczynników dynamicznych. Zalecony program jest stosowany do analiz i obliczeń w celu uzyskania parametrów integralności fundamentu pala i nośności pionowej pojedynczego pala. Jest również znana jako metoda przypadku lub metoda fali Cap.
Zakres zastosowania: Metoda badania wysokim odkształceniem jest odpowiednia dla fundamentów pali, które wymagają sprawdzenia integralności korpusu pala i sprawdzenia nośności fundamentu pala.
3. Metoda transmisji akustycznej
Metoda penetracji fali dźwiękowej polega na umieszczeniu w palu kilku rurek pomiarowych dźwięku przed wlaniem betonu do fundamentu pala, które służą jako kanały dla sond ultradźwiękowych do transmisji i odbioru impulsów. Parametry akustyczne impulsu ultradźwiękowego przechodzącego przez każdy przekrój poprzeczny mierzone są punkt po punkcie wzdłuż osi wzdłużnej pala za pomocą detektora ultradźwiękowego. Następnie do przetwarzania tych pomiarów stosuje się różne specyficzne kryteria numeryczne lub oceny wizualne, a wady korpusu pala i ich położenie podaje się w celu określenia kategorii integralności korpusu pala.
Zakres zastosowania: Metoda transmisji akustycznej nadaje się do badania szczelności pali betonowych wlewanych na miejscu z wbudowanymi rurami akustycznymi, określania stopnia uszkodzeń pala i określania ich lokalizacji
4. Metoda badania obciążenia statycznego
Metoda badania obciążenia statycznego fundamentu pala polega na przyłożeniu obciążenia na górze pala w celu zrozumienia interakcji pomiędzy pala i gruntem podczas procesu przyłożenia obciążenia. Na koniec jakość konstrukcji pala i nośność pala określa się poprzez pomiar charakterystyki krzywej QS (tj. krzywej osiadania).
Zakres zastosowania: (1) Metoda badania obciążenia statycznego jest odpowiednia do wykrywania nośności pionowej pojedynczego pala.
(2) Do obciążenia pala aż do zniszczenia można zastosować metodę badania obciążenia statycznego, podając dane dotyczące nośności pojedynczego pala jako podstawę projektową.
5. Metoda wiercenia i rdzeniowania
Metoda wiercenia rdzeniowego wykorzystuje głównie wiertarkę (zwykle o średnicy wewnętrznej 10 mm) do pobierania próbek rdzenia z fundamentów palowych. Na podstawie wydobytych próbek rdzenia można dokonać jednoznacznej oceny długości fundamentu pala, wytrzymałości betonu, grubości osadu na dnie pala i stanu warstwy nośnej.
Zakres zastosowania: Metoda ta jest odpowiednia do pomiaru długości pali wbetonowanych na miejscu, wytrzymałości betonu w korpusie pala, grubości osadu na dnie pala, oceny lub identyfikacji właściwości skał i gleby warstwy nośnej na końcu pala oraz określenie kategorii szczelności korpusu pala.
6. Próba statycznego obciążenia pionowego pojedynczego palia
Metoda badania służąca do określenia odpowiedniej nośności pionowej pojedynczego pala polega na stopniowym przyłożeniu pionowej siły przeciwwyciągającej na górze pala i obserwacji przemieszczenia wierzchołka pala w czasie.
Zakres zastosowania: Określenie ostatecznej nośności pionowej pojedynczego pala; Określić, czy nośność na rozciąganie pionowe spełnia wymagania projektowe; Zmierzyć boczny opór pala na wyrywanie poprzez badanie naprężenia i przemieszczenia korpusu pala.
7. Próba statycznego obciążenia poziomego pojedynczego palia
Metoda wyznaczania nośności poziomej pojedynczego pala i współczynnika nośności poziomej gruntu fundamentowego lub badania i oceny nośności poziomej pali inżynieryjnych w rzeczywistych warunkach pracy zbliżonych do poziomych pali nośnych. W badaniu obciążenia poziomego pojedynczego stosu należy zastosować jednokierunkową, wielocykliczną metodę badania obciążenia i rozładunku. Przy pomiarze naprężenia lub odkształcenia korpusu pala należy zastosować metodę powolnego obciążenia podtrzymującego.
Zakres zastosowania: Metoda ta nadaje się do wyznaczania nośności poziomej krytycznej i granicznej pojedynczego pala oraz szacowania parametrów oporu gruntu; Określić, czy nośność pozioma lub przemieszczenie poziome spełniają wymagania projektowe; Zmierzyć moment zginający korpusu pala poprzez badanie odkształcenia i przemieszczenia.
Czas publikacji: 19 listopada 2024 r